Żyjesz tylko raz Powszechny dotąd kulturowo-społeczny wzorzec pojmowania śmierci traci na znaczeniu. Kultura zachodnia wypiera coraz silniej dotychczasowe jej rozumienie, poprzez wzmacnianie liberalnego podejścia do kwestii religijnych. Wydaje się, że dzięki temu staramy się żyć bardziej beztrosko, próbując nie myśleć o tym, że życie będzie miało swój koniec. Coraz częściej banalizujemy śmierć, staramy się udawać, że nas nie dotyczy, przynajmniej teraz – przez co zdarza się, że wypieramy jej realność. Wśród pokolenia urodzonego po 1990 roku dużą popularność miało hasło YOLO (ang. You only live once – żyjesz tylko raz), niejednokrotnie wygłaszanego przed popełnieniem czegoś niekoniecznie bezpiecznego. Problemem w tym przypadku jest to, że ona istnieje niezależnie od naszego podejścia do śmierci. Żałoba i jej etapy Nawet jako osobom dorosłym trudno nam pogodzić się z tym, że kogoś zabrakło w naszym życiu – szczególnie, gdy śmierć dotyka bliskich. Jako dorosłym zapewne nieraz przyszło nam ją odczuć i musieliśmy pogodzić się z nią. Inaczej sytuacja ma się w przypadku dzieci. Zastanawiamy się, który moment jest najlepszy, aby uświadomić dziecko o nieuchronności śmierci. W przypadku odwracania uwagi dziecka od niewygodnych tematów w procesie wychowawczym, niejeden rodzic osiągnął mistrzostwo. Wszystko z dobrych pobudek – zależy nam na chronieniu dziecka przed trudnymi emocjami i lękiem przed utratą bliskich. Czekamy na odpowiedni moment. Prawdziwa trudność może nas dosięgnąć w momencie, gdy przyjdzie nam rozmawiać z dzieckiem o śmierci kogoś ważnego w jego życiu, na śmierć kogo nie było gotowe. Może to znacząco utrudnić właściwe przeżycie żałoby. Każda żałoba wiąże się z przejściem przez kilka etapów. Początkowo jesteśmy zszokowani i nie dowierzamy. Później, gdy dotrze do nas, że to, co się stało, jest nieodwracalne, często ogarnia nas żal i tęsknota, które potrafią przerodzić się w rozpacz i czasowo zdezorganizować nam życie. Po następujących po nich gniewie i złości przeważnie próbujemy na nowo uporządkować swój świat. Dopiero później będziemy zdolni do wchodzenia w etap odnalezienia się w zaistniałej sytuacji i jej akceptacji. Finalnie to przebrnięcie tych ostatnich etapów zaważa na możliwości stwierdzenia, że ktoś poradził sobie z traumą dotyczącą czyjejś śmierci. By przejść przez wszystkie fazy żałoby, trzeba być wyposażonym w odpowiednie, służące temu narzędzia wewnętrzne. Dziecko niezaznajomione ze śmiercią będzie miało utrudnioną drogę i w wyniku traumy utknie w którejś z faz na dłużej, a wtedy bywa konieczna pomoc psychologa. Aspekty śmierci Podczas próby wyjaśnienia zjawiska śmierci warto zachować w pamięci cztery aspekty śmierci przytoczone przez Agnieszkę Naumiuk – intelektualny, który dotyczy prób wytłumaczenia śmierci w sposób racjonalny, celem pogodzenia się z nią; emocjonalny, powiązany ze zrozumieniem emocji oraz potrzeb towarzyszących umieraniu i śmierci; behawioralny, który dotyczy znajomości i zrozumienia społecznych i jednostkowych zachowań w przypadku umierania, śmierci i żałoby; oraz pragmatyczny, który dotyczy kwestii ekonomicznych i organizacyjnych związanych z umieraniem i śmiercią. Pierwszy kontakt ze stratą Najlepszym rozwiązaniem jest nieukrywanie przed dziećmi faktu śmiertelności. Nie sposób wybrać moment, w którym dziecko pierwszy raz zetknie się ze śmiercią, w związku z czym byłoby rozsądnie, aby przekazać im tę wiedzę w chwili, gdy zacznie się z nami swobodnie porozumiewać. Tłumaczenie przedszkolakowi śmierci ukochanego zwierzątka słowami „Twój chomik zasnął” może doprowadzić do lęku dziecka przed snem (bo przecież chomik zasnął i już się więcej nie obudził). Najmłodszym najłatwiej będzie zrozumieć zjawisko śmierci na zasadzie funkcji życiowych, które ustają (oddychanie, jedzenie, poruszanie się). Warto odważyć się i wytłumaczyć dziecku przy pierwszej okazji na czym polega zjawisko śmierci – pozwoli mu to lepiej przygotować się na moment, w którym umrze ktoś naprawdę dla niego ważny. W miarę możliwości dobrze, żeby dziecko miało słabą bądź żadną więź emocjonalną z pierwszym podmiotem śmierci, z którym się zetknie – powinno mu być łatwiej to przyjąć. Najpierw się żyje, potem się umiera. A gdy się umrze, do życia się już nie wróci – i to warto pomóc zrozumieć dziecku.

Żyjesz tylko raz. Obudź się. Jest później [] Opinie do tekstu autorstwa Zraniony95 Jeden komentarz Cytaty.info. Forum Ranking Teksty dnia Wyróżnione

Home Książki Poradniki Żyjesz tylko raz. Najnowsza część z serii Oczami Mężczyzny. W środku znajdziesz zupełnie nowe 50 lekcji. Słowa w nich zawarte będą drogowskazem, który wskaże Ci właściwą drogę. Pomogą nawet wtedy, gdy przechodzisz przez najgorszy okres w swoim życiu. Niczym latarnia, która rozświetla mrok i pomaga uniknąć niepotrzebnych potknięć. Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni. Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie: • online • przelewem • kartą płatniczą • Blikiem • podczas odbioru W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę. papierowe ebook audiobook wszystkie formaty Sortuj: Książki autora Podobne książki Oceny Średnia ocen 7,6 / 10 153 ocen Twoja ocena 0 / 10 Cytaty Powiązane treści

Bez wątpienia w życiu należy dążyć do jednej rzeczy. Nie chodzi tutaj o pieniądze, popularność, czy zmianę całego świata na lepsze. Naszym celem i odpowiedzią na pytanie „po co żyjemy” jest szczęście w naszym własnym, małym wszechświecie. Mamy po prostu być szczęśliwi i doceniać to, że jesteśmy. Myśląc o szczęściu zapewne przez głowę przechodzi Ci wątek pieniężny. Trudno być szczęśliwym nie mając środków zapewniających godne życie. Mi również trudno wyobrazić siebie w sytuacji, w której brakuje mi pieniędzy na podstawowe potrzeby. Co więcej, odkąd pamiętam jestem typową mrówką, która stara się wykonywać tytanową pracę. Gdziekolwiek bym nie pracował staram się dawać z siebie 200%, co gorsza dla mnie, usiłuję rozwiązywać problemy, które nie do końca mnie dotykają. Mówiąc wprost mam tendencje do tego, aby martwić się rzeczami, na które nie mam totalnie wpływu, są poza moją mocą sprawczą. Niestety to nie tyczy się wyłącznie pracy, chwilami staram się rozwiązywać problemy całego świata, tak mi się przynajmniej wydaję. Jak się nie uda to cisnę jeszcze mocnej, no i tak bez końca. Raz się udaje, innym razem nie. Niemniej jednak nie raz słyszałem, że wyglądam na człowieka zmęczonego życiem. Mało sypiam, wory pod oczami, siwiejący zarost i włosy na głowie w wieku 28 lat. Kilka miesięcy temu zacząłem nad sobą pracować, a jest nad czym. Moje najbliższe otoczenie raczej myśli o mnie w kategorii pracoholika. Potrafię pracować od 5-6 rano i kończyć o północy. Co więcej, a nie ma się czym chwalić, na zwolnieniu lekarskim dość często zaglądam do moich projektów i sprawdzam co tam się ciekawego dzieje. To właśnie jest smutek, a nie szczęście. Bo jak nazwać to, że zamiast odpocząć na urlopie, czy po prostu wykurować się na zwolnieniu lekarskim, cały czas rozmyślam co tam w pracy i co by tu jeszcze zrobić. Na szczęście uważam, że jest dla mnie gdzieś światełko w tunelu. Istnieją na tym świecie bodźce, które powodują, że zapominam o obowiązkach, zmartwieniach i po prostu się relaksuję. Chodzi tutaj o rodzinę, która pomimo mojego upartego charakteru ma na mnie niezwykle kojący wpływ i jest w stanie ze mnie wykrzesać chęć odpoczynku. W drodze po szczęście, zresztą całkiem niedawno, nauczyłem się wyznaczać sobie granice. Ja wiem, że nie jeden kołcz sprzedaje wszystkim dookoła tanie hasła głoszące, że granice istnieją tylko w naszych głowach. No i owszem, właśnie tam one są i najtrudniej je niekiedy pokonać, tylko że część z tych punktów nie istnieje bez powodu. Skoro wiemy, że są rzeczy, których nie można robić z wielu względów, chociażby etycznych, to dlaczego coraz częściej dopuszczamy do siebie myśl, że siebie jednak możemy krzywdzić? Bo jak nazwać zajmowanie się całym światem, wszystkim dookoła, zapominając przy okazji o samym sobie? Moim zdaniem jest to totalna autodestrukcja, która prowadzi do narodzin nowego, zgorzkniałego człowieka widzącego świat przez komórki w excelu i śmiertelnie przejętego tym, co inni mówią na jego temat. Prawda jest jednak taka, że opinia losowych ludzi na Twój temat wcale nie jest tak ważna jak myślisz. Co z tego, że pół miasta za Tobą nie przepada, jeżeli dla najbliższych jesteś wsparciem i sam dobrze czujesz się w swojej skórze? Przecież Ci obcy ludzie, którzy wiedzą na Twój temat wszystko chociaż z Tobą słowa nie zamienili zazwyczaj nie widzą nic poza własną miską z jedzeniem. Oczywiście da się dowozić na czas zadania w pracy, relacje z ludźmi i ratować miejscową społeczność, wszystko. Tylko ile tak można? Osobiście uważam, że o wiele więcej charakteru i jaj potrzeba, aby powiedzieć „okey, nie dałem rady, wyciągnę z tego wnioski” niż dalej stać i się tłuc ze wszystkim co popadnie. Co zabawne ja widząc nieuniknione, ale nie znając jeszcze konsekwencji, nastawiam się i przygotowuję się na najgorsze. W ten sposób mogę powiedzieć „okey, trudno”, wyciągnąć wnioski i ewentualnie miło się zaskoczyć w sytuacji, gdy wcale nie będzie tak źle. Nie chcę, aby zabrzmiało, że jestem pesymistą, bo nie jestem, ale staram się i próbuję przyjmować to co przynosi los. Po prostu pewne sytuacje muszą nastąpić i jest to nieuniknione, nie ma więc sensu uciekać jak tchórz, bo prędzej czy później nas to i tak dosięgnie. Tylko wtedy będzie boleć jeszcze mocniej. Nie ma chyba lepszego rozwiązania jak zaakceptowanie faktów, wyciągnięcie wniosków z tego co się wydarzyło i przekucie tego na wartościowe doświadczenie. Nie ma sensu wkurzać się i dawać się wyprowadzać z równowagi innym ludziom. Niech plują jadem, zawsze można rozłożyć parasol, założyć kaptur lub przesunąć się 5 metrów w lewo bądź prawo. Droga do bycia szczęśliwym wydaje się być wyboista, może to nawet El Camino de la Muerte, tylko że każda droga jest do przejścia. Kwestia tylko odpowiedniego zrozumienia i przygotowania do podróży. Warto też pamiętać, że żyjemy teraz. Nie wczoraj, nie jutro, tylko teraz, w tej chwili. Głupio byłoby schodzić z tego świata i myśleć wtedy, a co gdyby, nie widziałem tego, nie powiedziałem tamtego. Nie sugeruję, że wszyscy mamy robić szalone rzeczy. Jednak każdy z nas powinien z uśmiechem patrzeć w lustro widząc swoje odbicie. W wieku 28 lat zrozumiałem, że szkoda nerwów na rzeczy, których i tak nie zmienię. Nie warto szarpać się z czymś co tylko pozornie jest słońcem w naszych prywatnych wszechświatach. Żyje się przecież tylko raz. Podobało się? Dołącz do mojego profilu na Facebooku oraz niezawodnej grupy książąt internetu. Moją brzydką facjatę możesz również podglądać na Instagramie.

żyjesz tylko raz opinie